Mamy już wstępne wyniki tegorocznego spisu powszechnego ludności z zapewnieniami, że nic tragicznego się nie dzieje. Dla mnie i wielu innych Polaków na Zaolziu to żadne zaskoczenie. Bowiem już z ewolucyjnej teorii Darwina jest nam wiadomo jak z czasem różne gatunki flory i fauny bezpowrotnie zanikają. Dotyczy to również narodów, różnych grup, plemion czy szczepów ludzkich. Nic na to nie poradzimy, na nic się zdają próby zachowawcze z lamentacjami. W tej demograficzno-społecznej optyce zjawiskiem naturalnym i nieuniknionym staje się i asymilacja narodowościowa.
Wyniki ostatniego spisu ludności zdają się tę tezę też potwierdzać. Niekiedy mało znaczy dużo - ważniejsza jest zwartość, korzystanie z narodowych wartości (język, lektura, imprezy itd.). Zwłaszcza kiedy ustalono umownie, że możemy deklarować nie tylko jedną ale równocześnie i dalszą (dalsze) narodowość, lub nie przyznawać się do żadnej. Wg wskazówek NSP (Narodowy Spis Powszechny) Republiki Czeskiej (ČR) mamy gwarancję, że polskość potrwa tak długo jak tylko sami będziemy chcieli.
Narodowość nie oznacza etniczną ani wyznaniową grupę, jak w przypadku Romów czy Żydów. Jest bowiem tylko naszym subiektywnym odczuciem, które bez szkody własnej i drugiego, możemy kiedykolwiek zmienić lub utracić. Narodowości nie dziedziczymy, zyskujemy stopniowo od rodziców czy szkoły. Obywatel państwa nie staje się jeszcze Polakiem, kiedy bez trudu uda mu się bezbłędnie przetłumaczyć nazwę ulica Mánesova na ulica Mánesa (a nie Manesa). Aby być Polakiem, wystarczy za takiego się uważać! Jeśli w domu mówimy poprawną polszczyzną czy po naszymu to jeszcze niczego nie dowodzi o naszej narodowej przynależności. Różne polskie imprezy (wykłady, wystawy, bale, PZKO, lektura książek, MUR itd.) służą nam do naszego wzbogacenia duchowego i estetycznego, ale w żadnym wypadku nie wyprofilują w nas tożsamości narodowościowej! Nie mamy więc żadnego powodu do rozpaczy nad nieuniknioną rzeczywistością, teraz ani na przyszłość.
Jan Kufa
